Του Αθανάσιου Κατσίμπελη
Μια ομάδα παιδιών έπαιζε μπάλα προχθές σε ένα στενό δρομάκι κοντά στο 6ο Δημοτικό Σχολείο Πύργου. Δίπλα τους ένα βουνό από σκουπίδια που απέπνεαν δυσωδία.Σταματάω να βγάλω με το κινητό μου μια φωτογραφία με τα σκουπίδια. Περικυκλώνουν το αυτοκίνητο δεκάδες παιδάκια και με ρωτάνε :
-Ναι, τους απαντώ κι εγώ περιμένοντας να δω τι θα μου πουν.
-Πείτε τους κάτι κύριε, δεν αντέχουμε άλλο, δεν μπορούμε να παίζουμε άλλο δίπλα στα σκουπίδια. Δεν μπορούμε να αντέξουμε τη μυρωδιά.
-Γιατί παίζετε στο δρόμο; Τα ρωτάω. Η απάντηση αναμενόμενη :
-Δεν έχουμε κύριε πουθενά αλλού να παίξουμε.
Ακόμα και αυτά τα παιδιά γνωρίζουν πως αν ένα θέμα σοβαρό δεν γραφτεί στην εφημερίδα, δεν γίνει θέμα από τους δημοσιογράφους δεν πρόκειται να λυθεί ποτέ. Σήμερα όμως με την ανάπτυξη των κοινωνικών δικτύων και του διαδικτύου, εν δυνάμει δημοσιογράφοι είναι όλοι οι πολίτες και κανένας δεν μπορεί εύκολα να «κουκουλώσει» έστω κι αν ήθελε ένα τόσο σοβαρό θέμα που αφορά την υγεία πρωτίστως των παιδιών αυτής της πόλης.
Αυτή λοιπόν είναι η σημερινή εικόνα των παιδιών στην πόλη του Πύργου. Των παιδιών που παίζουν στο δρόμο μαζί με τα σκουπίδια γιατί δεν έχουν πουθενά αλλού να παίξουν, γιατί κανένας σε αυτή την πόλη από τους αρμόδιους δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για αυτά τα παιδιά. Δεν ενδιαφέρθηκαν για παράδειγμα να τους φτιάξουν δημόσιους χώρους κατάλληλους και περιφραγμένους να παίζουν ανάλογα με την ηλικία τους. Πόσες φορές δεν βλέπουμε παιδιά Γυμνασίου ακόμα και Λυκείου να κάνουν κούνια στις παιδικές χαρές που είναι για μικρότερα παιδιά. Μα γιατί; Γιατί πολύ απλά δεν έχουν κανένα άλλο μέρος να πάνε και να εκφράσουν τη δημιουργικότητά τους και την ενέργεια που έχουν ως παιδιά. Τα βλέπεις να περιφέρονται στους δρόμους μετά το σχολείο, στο σπίτι, στο φροντιστήριο κι από εκεί στην τηλεόραση και τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή. Ζαβλακωμένα από άλλα σκουπίδια εκεί. Βλέπετε εκπαιδευτική τηλεόραση στην Ελλάδα δεν έχουμε. Τους εκπαιδεύουμε με Μεγαλοπρεπείς βλακείες καθημερινά.
Όσοι είναι γονείς μικρών παιδιών έχουν διαπιστώσει επίσης πολλές φορές με το χειρότερο τρόπο την ακαταλληλότητα των «παιδικών χάρων» και όχι χαρών της πόλης μας, καθώς δεκάδες παιδιά έχουν τραυματιστεί λόγω της ακαταλληλότητας και των επικίνδυνων υλικών που έχουν οι παιδικές χαρές (;) μας. Οι περισσότερες αν όχι όλες βρίσκονται σε άθλια κατάσταση και δεν πληρούν τις προδιαγραφές του νόμου.
Είχα πάει μια φορά με την οικογένειά μου στο Ναύπλιο.
-Γιατί μπαμπά εδώ έχει πολλές παιδικές χαρές και στον Πύργο δεν έχουμε;
- Τι να σου πω παιδάκι μου, ρώτησε τον Δήμαρχο.
-Όταν γίνω Δήμαρχος θα φτιάξω σωστές παιδικές χαρές σε όλο τον Πύργο… έλεγε μικρός ο γιος μου.
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα!!
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πρωινή της Ηλείας σήμερα.
