Θερινή ραστώνη τέλος και μάλιστα για τα καλά. Εκεί που είπαμε να τελειώσουν οι καλοκαιρινές διακοπές, για να μπούμε σε άλλους ρυθμούς, έτσι ώστε να μπουν και τα πράγματα σε μία σειρά, βρεθήκαμε στο άλλο άκρο. Αντί για δευτέρα, πρέπει να βάλουμε κατευθείαν πέμπτη και να αρχίσουμε να τρέχουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Και ο λόγος δεν είναι άλλος από τις εκλογές.
Η προεκλογική περίοδος είναι μία πραγματικότητα και είτε το θέλουμε είτε όχι, πρέπει να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα. Όλοι το έλεγαν, όλοι το οσμίζονταν, αλλά από τις υποθέσεις μέχρι την επίσημη ανακοίνωση, υπάρχει μία απόσταση. Η απόσταση αυτή υπερκαλύφθηκε πολύ γρήγορα και η χωρά ζει πλέον σε ρυθμούς πρόωρων εκλογών. Δεν ξέρω πως τα έχουμε καταφέρει τελικά σε αυτή τη χώρα, αλλά είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο, ανά τακτά χρονικά διαστήματα έχουμε εκλογές. Σε σημείο μάλιστα, που για κάποιους έχει γίνει ρουτίνα και δεν το παίρνουν και στα σοβαρά.
Βέβαια, σε αυτό την ευθύνη δεν την έχει μόνο ο απλός πολίτης, την ευθύνη την έχουν περισσότερο τα πρόσωπα της πολιτικής σκηνής, τα οποία δεν έχουν καταφέρει να πείσουν. Και πώς να πείσουν, όταν σε κάθε προεκλογική περίοδο εμφανίζονται να υπόσχονται λαγούς με πετραχείλια, όταν με μεγάλη άνεση κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις και στην πορεία εμφανίζονται ανακόλουθη στα μάτια των πολιτών, των ψηφοφόρων, των ανθρώπων αυτών που βλέπουν κάθε φορά τις εκλογές ως ελπίδα για το αύριο. Είναι βέβαιο, ότι κατά τη διάρκεια και αυτής της προεκλογικής περιόδου θα ειπωθούν πολλά.
Όταν τελειώσει η ‘μάχη’ των ψηφοδελτίων και οι υποψήφιοι ριχθούν στην αρένα της αλίευσης ψήφων, θα πρέπει κάτι να πουν, θα πρέπει κάτι να υποσχεθούν, θα πρέπει να κερδίσουν τις εντυπώσεις σε μία προσπάθεια να κόψουν πρώτοι το νήμα για να κερδίσουν ένα έδρανο στη Βουλή. Για όλους όσους εμπλέκονται στην όλη διαδικασία το έδρανο είναι το έπαθλο αν θέλετε, η επιβεβαίωση ότι είναι αποδεκτοί και ότι παίρνουν το πράσινο φως για να προχωρήσουν. Το θέμα είναι προς τα πού να προχωρήσουν…
Στην προσπάθεια της εκλογής, είναι δεδομένο ότι οι υποσχέσεις θα είναι στην ημερήσια διάταξη. Δυστυχώς, αυτό ζητά ο ψηφοφόρος. Υπόσχεση για κάτι καλύτερο, υπόσχεση για την υλοποίηση αυτού που είναι ζητούμενο, υπόσχεση ότι όλα βαίνουν καλώς, υπόσχεση πολύ ωραία δοσμένη, μέσα σε ένα πολύ όμορφο, πολύχρωμο περιτύλιγμα, που και εντύπωση κάνει και που σαφέστατα κεντρίζει το μάτι και είναι και πιο ευκολοχώνευτη. Και είναι το μέγιστο λάθος. Γιατί το νούμερο ένα ζητούμενο, δεν θα έπρεπε να είναι η ωραιοποίηση των καταστάσεων, αλλά η αλήθεια. Η αλήθεια, όποια και εάν είναι αυτή, όσο σκληρή και εάν ακούγεται.
Ένα και ένα κάνουν δύο και όσο σκληρή και εάν είναι η πραγματικότητα ή όσο δυσοίωνες και εάν είναι οι προβλέψεις για το μέλλον, ο ψηφοφόρος, ο πολίτης, θα πρέπει να ξέρει. Μόνο κάτω από αυτό το πρίσμα μπορούν να ληφθούν και οι κατάλληλες αποφάσεις. Γιατί όσο επικρατεί η νοοτροπία του βολέματος, βράσε όρυζα. Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, τίποτα δεν πρόκειται να γίνει καλύτερο. Κάτω από αυτή τη λογική, φθάσαμε να δημιουργήσουμε επαγγελματίες πολιτικούς, που έκαναν επάγγελμα το βουλευτιλίκι και θεωρούν δεδομένο ότι ο πολίτης πρέπει να τους ψηφίσει και τους ξαναφέρει στα έδρανα.
Αντί να επικρατεί η λογική, του όποιος δεν κάνει πρέπει να πηγαίνει στο σπίτι του και να έρθει η επόμενος, επικρατεί η λογική του ‘οφείλεις να με ψηφίσεις’. Είτε γιατί έφταιγαν οι συγκυρίες και δεν επετεύχθη το ποθητό αποτέλεσμα, είτε γιατί ‘μετά από εμένα το χάος’ και πάει λέγοντας. Όσο λοιπόν ο πολίτης-ψηφοφόρος υποθάλπει τέτοιες καταστάσεις, τόσο το σκηνικό θα παραμένει ίδιο και δεν θα αλλάζει. Και όσο ο πολίτης ζητά να ακούει ωραίες υποσχέσεις που του χαϊδεύουν τα αυτιά, τόσο και οι πολιτικοί θα ακολουθούν αυτή την τακτική. Και μετά θα πρέπει να προχωρήσουν, αλλά δεν θα ξέρουν ποιος ποια κατεύθυνση.
Γιατί όταν υπόσχεσαι πολλά, χάνεις το λογαριασμό και μετά, χάνεις το μπούσουλα, εγκλωβίζεσαι και άντε να βρεις την άκρη του νήματος. Φανταστείτε και οι 300 να υπόσχονται και μετά που θα καθίσουν στα έδρανα να πρέπει να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις! Δεν βγαίνει άκρη. Γι’ αυτό και το ζητούμενο θα έπρεπε να είναι η αλλαγή νοοτροπίας.Θα μου πείτε, τι λέω τώρα. Σε ένα μήνα έχουμε εκλογές και όλοι πρέπει να τρέξουν να προλάβουν και να κερδίσουν τις εντυπώσεις, γιατί ο χρόνος δεν επαρκεί για πολλά πράγματα. Ωστόσο, οι ψηφοφόροι, έχουν όλο το χρόνο στη διάθεσή τους, να δουν, να σκεφτούν και να αποφασίσουν. Και αυτό που πρέπει να θυμούνται, είναι ότι μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται! Έτσι γίνεται και με την κάλπη, όταν πέσει το ψηφοδέλτιο, δεν το παίρνεις πίσω. Αναλαμβάνεις και την ευθύνη της επιλογής σου….
Μαρία Καραμπάτση
