«Το αυτοκίνητο διασχίζει την περιμετρική της Πάτρας και ουπς, πρέπει να κόψει ταχύτητα, γιατί ο δρόμος από εκεί και πέρα αλλάζει, στενεύει, γίνεται επικίνδυνος. Οι διαχωριστικές γραμμές στο οδόστρωμα, ξεθώριασαν με το χρόνο ή σε κάποια σημεία μοιάζουν να μην υπήρχαν ποτέ.
Φώτα στο μεγαλύτερο μήκος της διαδρομής δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα και ο οδηγός πρέπει να επιστρατεύσει όλη του την προσοχή για να μην βρεθεί ξαφνικά εκτός οδοστρώματος. Οι ταχύτητες μεγάλες, οι προσπεράσει των οχημάτων επικίνδυνες, οι ‘ανωμαλίες’ στο οδόστρωμα μοιάζουν να μην έχουν τελειωμό. Τα φρένα του αυτοκινήτου στριγγλίζουν και η αδρεναλίνη του οδηγού έχει ‘χτυπήσει’ κόκκινο στην προσπάθειά του να αποφύγει κάτι. Ναι είναι γεγονός, προσπάθησε να αποφύγει ένα πρόβατο που επεχείρησε έτσι απλά να διασχίσει την εθνική οδό Πατρών-Πύργου.
Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, ξεπετάγεται και ένας σκύλος από τα δεξιά, θέλοντας και αυτός να βολτάρει επί της εθνικής. Παντού, διασταυρώσεις, επικίνδυνες, με κάθε λογής τροχοφόρα να περιμένουν ασυγκράτητα να ορμήσουν και αυτά στην εθνική. Το αυτοκίνητο πλησιάζει στα όρια του νομού Ηλείας. Τι είναι αυτό, βλέπω καλά; Ναι είναι πεζοί, που προσπαθούν να διασχίσουν το οδόστρωμα, αδιαφορώντας για τις μεγάλες ταχύτητες. Λίγο πιο κάτω ξεπετάγεται από μία διασταύρωση ένα τρακτέρ, με ρυμουλκό από πίσω, γιατί και αυτό πρέπει να κινηθεί μέσω της εθνικής.
Μια διαδρομή για γερά νεύρα, με τον οδηγό να κάνει το σταυρό του όταν επιτέλους φθάνει σώος και αβλαβής στον προορισμό του…Και ο προορισμός είναι η Ηλεία, μόνο που.. κάτι δεν πάει καλά. Έντονη δυσοσμία πολλές φορές για να πληροφορηθεί ότι σε αυτό το νομό, το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων παραμένει άλυτο και δεν είναι λίγες οι φορές που οι ανεξέλεγκτες χωματερές παίρνουν φωτιά, ενώ η μυρωδιά από τα χρήση φυτοφαρμάκων σου κόβει την ανάσα. Η θέα της θάλασσας είναι υπέροχη, όμως τι είναι όλα αυτά; Σκουπίδια χαλάνε την εικόνα και ‘πληγώνουν’ το περιβάλλον. Και τόσα πολλά αρδευτικά κανάλια, όμως τα περισσότερα δεν καθαρισμένα. Άραγε που καταλήγουν όλα αυτά, στη θάλασσα; Εύλογα αναρωτιέται ο επισκέπτης….
Και από την άλλη, μία εικόνα που θυμίζει ανοργανωσιά, σαν είναι λίγο χύμα τα πράγματα από κάθε άποψη. Το βλέμμα, σκοτεινιάζει όταν αντικρίζει την καταστροφή που άφησαν πίσω τους οι φωτιές και το ερώτημα που έρχεται στα χείλη είναι ένα: «Είναι ευλογημένος τελικά αυτός ο τόπος;»
Τα παραπάνω θα μπορούσαν να είχαν αποτυπωθεί στο γράμμα ενός τουρίστα, Έλληνα ή αλλοδαπού δεν έχει σημασία, που επισκέφθηκε την Ηλεία. Ενός τουρίστα που σίγουρα θα αντίκριζε ομορφιές σε αυτό τον τόπο, συνάμα όμως θα εντόπιζε και πολλές ελλείψεις. Τα παραπάνω δεν χαροποιούν κανέναν, όμως τα προβλήματα είναι υπαρκτά και το να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας δεν ωφελεί, αντιθέτως διαιωνίζει πράγματα και καταστάσεις. Πράγματα και καταστάσεις από τα οποία ο νομός θέλει να ξεφύγει, πρέπει να ξεφύγει και να κάνει το μεγάλο άλμα.
Έγινε αβάσταχτα κουραστικό, αβάσταχτα μίζερο να γκρινιάζουμε κάθε φορά με όλα τα δεινά που έχουν βρει αυτό τον τόπο. Όλα είναι στο πρόγραμμα, το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς, πόσο θέλουμε εμείς να αλλάξουμε πράγματα και πόσο μεγάλοι είναι ο στόχοι. Δεν αρκεί να το λέμε, δεν αρκεί να το θέλουμε, πρέπει να μπορούμε και να το διεκδικήσουμε, να μπορούμε να το πετύχουμε…Την Ηλεία την ευλόγησε η φύση και την καταδίκασαν οι άνθρωποι. Γιατί άραγε να πρέπει να είναι ο φτωχός συγγενής τις εκάστοτε εξουσίας, που διεκδικεί τα ψίχουλα και να μην είναι ο πρωταγωνιστής, όταν μάλιστα έχει και όλα τα εχέγγυα να κερδίσει την παράσταση;
Η μεγάλη χαρά ξέρετε ποια θα ήταν; Εάν το γράμμα του τουρίστα ξεκινούσε κάπως αλλιώς: «Πέρασα τις ποιο όμορφες διακοπές στην Ηλεία,, έναν τόπο που ξέρει να κλέβει την παράσταση. Έφθασα εκεί ξημέρωμα, την ώρα που ο ήλιος ανέτειλε φωτίζοντας την ομορφιά του τόπου. Ενός τόπου, που είναι ‘πνιγμένος’ μέσα στο πράσινο, το οποίο συναντά το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας. Τοποθεσίες μοναδικές, με γάργαρα νερά, αγροτικές εκτάσεις που αξιοποιούνται μεθόδους φιλικές προς το περιβάλλον, ενώ δίπλα τους συνυπάρχουν οι τουριστικές μονάδες που δίνουν άλλη πνοή στην περιοχή.
Μνημεία που ξετυλίγουν στην ιστορία του τόπου και ταξιδεύουν τον επισκέπτη στο παρελθόν, ενώ το παρόν έρχονται να συμπληρώσουν άρτια οργανωμένες πόλεις. Το περιβάλλον έχει βάλει τα γιορτινά του, οι παραλίες είναι οργανωμένες, βιοτεχνικά πάρκα έχουν συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου, τα δημόσια κτίρια είναι σύγχρονα και ασφαλή, το αεροδρόμιο συνδέεται με τα λιμάνια, οι δρόμοι είναι καλοφτιαγμένοι και ασφαλής επίσης, τα νοσοκομεία καλύπτουν επαρκώς τις ανάγκες των μονίμων κατοίκων και των επισκεπτών και τελικά όλα δείχνουν ότι πρόκειται για έναν ευλογημένο τόπο, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα…». Αυτή θα πρέπει να είναι η Ηλεία, όχι μόνο για τους επισκέπτες, αλλά κυρίως, για τα δικά της παιδιά….
Μαρία Καραμπάτση
http://www.patrisnews.gr/newsItem.php?id=862
